حرف ش

✶✶✶

شاهی بودم که جام زرینم بود

اکنون شده ام کوزه هر خماری

✶✶✶

شاهی، که به روز رزم از رادی

زرین نهد او به تیر در پیکان

✶✶✶

شاهین صفت چو طعمه چشیدم ز دست شاه

کی باشد التفات به صید کبوترم

✶✶✶

شاید ار پیک صبا از تو بیاموزد کار

زان که چالاکتر از این حرکت باد نکرد

✶✶✶

شب تار است و ره وادی ایمن در پیش

آتش طور کجا موعد دیدار کجاست

✶✶✶

شب تنهاییم در قصد جان بود

خیالش لطف‌های بی‌کران کرد

✶✶✶

شب جدایی تو روز واپسین من است

که ناله همنفس و گریه همنشین من است

✶✶✶

شد چمان در چمن حسن و لطافت لیکن

در گلستان وصالش نچمیدیم و برفت

✶✶✶

شد حظ عمر حاصل گر زان که با تو ما را

هرگز به عمر روزی روزی شود وصالی

✶✶✶

شد حلقه قامت من تا بعد از این رقیبت

زین در دگر نراند ما را به هیچ بابی

✶✶✶

شد دست ز کار و رفت پا از رفتار

این بس که به سر زدم و آن بس که به سنگ

✶✶✶

شد رهزن سلامت زلف تو وین عجب نیست

گر راه زن تو باشی صد کاروان توان زد

✶✶✶

شد لشکر غم بی عدد از بخت می‌خواهم مدد

تا فخر دین عبدالصمد باشد که غمخواری کند

✶✶✶

شده‌ام خراب و بدنام و هنوز امیدوارم

که به همت عزیزان برسم به نیک نامی

✶✶✶

شراب ارغوانی را گلاب اندر قدح ریزیم

نسیم عطرگردان را شکر در مجمر اندازیم

✶✶✶

شراب تلخ صوفی سوز بنیادم بخواهد برد

لبم بر لب نه ای ساقی و بستان جان شیرینم

✶✶✶

شراب تلخ می‌خواهم که مردافکن بود زورش

که تا یک دم بیاسایم ز دنیا و شر و شورش

✶✶✶

شراب خورده و خوی کرده می‌روی به چمن

که آب روی تو آتش در ارغوان انداخت

✶✶✶

شراب لعل و جای امن و یار مهربان ساقی

دلا کی به شود کارت اگر اکنون نخواهد شد

✶✶✶

شراب لعل کش و روی مه جبینان بین

خلاف مذهب آنان جمال اینان بین

✶✶✶

شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد

زدیم بر صف رندان و هر چه بادا باد

✶✶✶

شرابی بی خمارم بخش یا رب

که با وی هیچ درد سر نباشد

✶✶✶

شربت قند و گلاب از لب یارم فرمود

نرگس او که طبیب دل بیمار من است

✶✶✶

شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

روی مه پیکر او سیر ندیدیم و برفت

✶✶✶

شرح این قصه مگر شمع برآرد به زبان

ور نه پروانه ندارد به سخن پروایی

✶✶✶

شرح داغ دل پروانه چو گفتم با شمع

آتشی در دلش افکنده و آبش کردم

✶✶✶

شرح شکن زلف خم اندر خم جانان

کوته نتوان کرد که این قصه دراز است

✶✶✶

شرح مجموعه ُ گل مرغ سحر داند و بس

که نه هر کو ورقی خواند معانی دانست

✶✶✶

شرف مرد به جود است و کرامت به سجود

هر که این هر دو ندارد عدمش به ز وجود

✶✶✶

شرف وقیمت وقدر تو به فضل وهنر است

نه به دیدار و به دینار وبه سود و به زیان

✶✶✶

شرمش از چشم می پرستان باد

نرگس مست اگر بروید باز

✶✶✶

شرممان باد ز پشمینه آلوده خویش

گر بدین فضل و هنر نام کرامات بریم

✶✶✶

شست و شویی کن و آن گه به خرابات خرام

تا نگردد ز تو این دیر خراب آلوده

✶✶✶

شعر حافظ در زمان آدم اندر باغ خلد

دفتر نسرین و گل را زینت اوراق بود

✶✶✶

شعر خونبار من ای باد بدان یار رسان

که ز مژگان سیه بر رگ جان زد نیشم

✶✶✶

شعرم به یمن مدح تو صد ملک دل گشاد

گویی که تیغ توست زبان سخنورم

✶✶✶

شفا ز گفته شکرفشان حافظ جوی

که حاجتت به علاج گلاب و قند مباد

✶✶✶

شمشاد خرامان کن و آهنگ گلستان کن

تا سرو بیاموزد از قد تو دلجویی

✶✶✶

شمع اگر زان لب خندان به زبان لافی زد

پیش عشاق تو شب‌ها به غرامت برخاست

✶✶✶

شمع این مسئله را بر همه کس روشن کرد

که تواند همه شب گریه ُ بی شیون کرد

✶✶✶

شمع دل دمسازم بنشست چو او برخاست

و افغان ز نظربازان برخاست چو او بنشست

✶✶✶

شمع را از این خانه برون بردن و کشتن

تا به همسایه نگوید که تو در خانهُ مایی

✶✶✶

شمع را نازم که جان قربان مردم می کند

در میان گریه هر ساعت تبسم می کند

✶✶✶

شمع هر جمع مشو ور نه بسوزی ما را

یاد هر قوم مکن تا نروی از یادم

✶✶✶

شمعی ز هدایت به شب خویش برافراز

تا آنکه پشیمان نشوی صبح قیامت

✶✶✶

شممت روح وداد و شمت برق وصال

بیا که بوی تو را میرم ای نسیم شمال

✶✶✶

شنیدستی نشان مؤمنان چیست

هوای عالم دیگر که باقی است

✶✶✶

شهباز دست پادشهم این چه حالت است

کز یاد برده‌اند هوای نشیمنم

✶✶✶

شهر خالیست ز عشاق بود کز طرفی

مردی از خویش برون آید و کاری بکند

✶✶✶

شهر شیراز است گلزاری عجیب

می زند گلبانگ در آن عندلیب

✶✶✶

شهر یاران بود و خاک مهربانان این دیار

مهربانی کی سر آمد شهریاران را چه شد

✶✶✶

شهره شهر مشو تا ننهم سر در کوه

شور شیرین منما تا نکنی فرهادم

✶✶✶

شهریست پرظریفان و از هر طرف نگاری

یاران صلای عشق است گر می‌کنید کاری

✶✶✶

شکفته شد گل حَمرا و گشت بلبل مست
صلایِ سرخوشی، ای صوفیان باده پرست

✶✶✶

شاهد آن نیست که موییّ و میانی دارد
بندهٔ طلعتِ آن باش که آنی دارد

✶✶✶

شاهین صفت چو طعمه چشیدم ز دستِ شاه
کِی باشد التفات به صید کبوترم؟

✶✶✶

شاهدان گر دلبری زین سان کنند
زاهدان را رخنه در ایمان کنند

✶✶✶

شرابِ بی‌غَش و ساقیِّ خوش دو دامِ رهند
که زیرکانِ جهان از کمندشان نَرَهَند

✶✶✶

شرابِ تلخ می‌خواهم که مردافکن بُوَد زورش
که تا یک دَم بیاسایم ز دنیا و شر و شورش

✶✶✶

شاه شمشادقدان خسرو شیرین دهنان
که به مژگان شکند قلب همه صف شکنان

✶✶✶

شراب لعل کش و روی مه جبینان بین
خلاف مذهب آنان جمال اینان بین

✶✶✶

شهریست پرظریفان و از هر طرف نگاری
یاران صلای عشق است گر می‌کنید کاری

✶✶✶

شب فراق نخواهم دواج دیبا را
که شب دراز بود خوابگاه تنها را

✶✶✶

شب فراق که داند که تا سحر چند است
مگر کسی که به زندان عشق دربند است

✶✶✶

شراب از دست خوبان سلسبیلست
و گر خود خون میخواران سبیلست

✶✶✶

شادی به روزگار گدایان کوی دوست
بر خاک ره نشسته به امید روی دوست

✶✶✶

شورش بلبلان سحر باشد
خفته از صبح بی‌خبر باشد

✶✶✶

شب عاشقان بی‌دل چه شبی دراز باشد
تو بیا کز اول شب در صبح باز باشد

✶✶✶

شاید این طلعت میمون که به فالش دارند
در دل اندیشه و در دیده خیالش دارند

✶✶✶

شوخی مکن ای یار که صاحب نظرانند
بیگانه و خویش از پس و پیشت نگرانند

✶✶✶

شیرین دهان آن بت عیار بنگرید
در در میان لعل شکربار بنگرید

✶✶✶

شرط است جفا کشیدن از یار
خمر است و خمار و گلبن و خار

✶✶✶

شمع بخواهد نشست بازنشین ای غلام
روی تو دیدن به صبح روز نماید تمام

✶✶✶

شکست عهد مودت نگار دلبندم
برید مهر و وفا یار سست پیوندم

✶✶✶

شب دراز به امید صبح بیدارم
مگر که بوی تو آرد نسیم اسحارم

✶✶✶

شب است و شاهد و شمع و شراب و شیرینی
غنیمت است چنین شب که دوستان بینی

✶✶✶

شمع جهان دوش نبد نور تو در حلقه ما
راست بگو شمع رخت دوش کجا بود کجا

✶✶✶

شب قدر است جسم تو کز او یابند دولت‌ها
مه بدرست روح تو کز او بشکافت ظلمت‌ها

✶✶✶

شاد آمدی ای مه رو ای شادی جان شاد آ
تا بود چنین بودی تا باد چنان بادا

✶✶✶

شمع دیدم گرد او پروانه‌ها چون جمع‌ها
شمع کی دیدم که گردد گرد نورش شمع‌ها

✶✶✶

شهوت که با تو رانند صدتو کنند جان را
چون با زنی برانی سستی دهد میان را

✶✶✶

شب رفت و هم تمام نشد ماجرای ما
ناچار گفتنی‌ست تمامی ماجرا

✶✶✶

شراب داد خدا مر مرا تو را سرکا
چو قسمتست چه جنگست مر مرا و تو را

✶✶✶

شنیدم مر مرا لطفت دعا گفت
برای بنده خود لطف‌ها گفت

✶✶✶

شاه گشادست رو دیده شه بین که راست
باده گلگون شه بر گل و نسرین که راست

✶✶✶

شیر خدا بند گسستن گرفت
ساقی جان شیشه شکستن گرفت

✶✶✶

شکایت‌ها همی‌کردی که بهمن برگ ریز آمد
کنون برخیز و گلشن بین که بهمن بر گریز آمد

✶✶✶

شب رفت حریفکان کجایید
شب تا برود شما بیایید

✶✶✶

شاد شد جانم که چشمت وعده احسان نهاد
ساده دل مردی که دل بر وعده مستان نهاد

✶✶✶

شاه ما از جمله شاهان پیش بود و بیش بود
زانک شاهنشاه ما هم شاه و هم درویش بود

✶✶✶

شهر پر شد لولیان عقل دزد
هم بدزدد هم بخواهد دستمزد

✶✶✶

شب شد و هنگام خلوتگاه شد
قبله عشاق روی ماه شد

✶✶✶

شرح دهم من که شب از چه سیه دل بود
هر کی خورد خون خلق زشت و سیه دل شود

✶✶✶

شدم ز عشق به جایی که عشق نیز نداند
رسید کار به جایی که عقل خیره بماند

✶✶✶

شاهدی بین که در زمانه بزاد
بت و بتخانه را به باد بداد

✶✶✶

شعر من نان مصر را ماند
شب بر او بگذرد نتانی خورد

✶✶✶

شاخ گلی باغ ز تو سبز و شاد
هست حریف تو در این رقص باد

✶✶✶

شب گشت ولیک پیش اغیار
روزست شب من از رخ یار

✶✶✶

شادیی کان از جهان اندر دلت آید مخر
شادیی کان از دلت آید زهی کان شکر

✶✶✶

شدست نور محمد هزار شاخ هزار
گرفته هر دو جهان از کنار تا به کنار

✶✶✶

شنو پندی ز من ای یار خوش کیش
به خون دل برآید کار درویش

✶✶✶

شده‌ام سپند حسنت وطنم میان آتش
چو ز تیر تست بنده بکشد کمان آتش

✶✶✶

شکست نرخ شکر را بتم به روی ترش
چه باده‌هاست بتم را در آن کدوی ترش

✶✶✶

شنو ز سینه ترنگاترنگ آوازش
دل خراب طپیدن گرفت از آغازش

✶✶✶

شتران مست شدستند ببین رقص جمل
ز اشتر مست که جوید ادب و علم و عمل

✶✶✶

شاگرد تو می باشم گر کودن و کژپوزم
تا زان لب خندانت یک خنده بیاموزم

✶✶✶

شب دوشینه ما بیدار بودیم
همه خفتند و ما بر کار بودیم

✶✶✶

شراب شیره انگور خواهم
حریف سرخوش مخمور خواهم

✶✶✶

شد ز غمت خانه سودا دلم
در طلبت رفت به هر جا دلم

✶✶✶

شنیدی تو که خط آمد ز خاقان
که از پرده برون آیند خوبان

✶✶✶

شمس دین بر یوسفان و نازنینان نازنین
بر سر جمله شهان و سرفرازان نازنین

✶✶✶

شیرمردا تو چه ترسی ز سگ لاغرشان
برکش آن تیغ چو پولاد و بزن بر سرشان

✶✶✶

شاه ما باری برای کاهلان
گنج می‌بخشد به هر دم رایگان

✶✶✶

شب که جهان است پر از لولیان
زهره زند پرده شنگولیان

✶✶✶

شب شد ای خواجه ز کی آخر آن یار تو کو
یار خوش آواز تو آن خوش دم و شش تار تو کو

✶✶✶

شکر ایزد را که دیدم روی تو
یافتم ناگه رهی من سوی تو

✶✶✶

شحنه عشق می‌کشد از دو جهان مصادره
دیده و دل گرو کنم بهر چنان مصادره

✶✶✶

شنیدم کاشتری گم شد ز کردی در بیابانی
بسی اشتر بجست از هر سوی کرد بیابانی

✶✶✶

شدم از دست یک باره ز دست عشق تا دانی
در این مستی اگر جرمی کنم تا رو نگردانی

✶✶✶

شنودم من که چاکر را ستودی
کی باشم من تو لطف خود نمودی

✶✶✶

شاد آن صبحی که جان را چاره آموزی کنی
چاره او یابد که تش بیچارگی روزی کنی

✶✶✶

شب و روز آن نکوتر که به پیش یار باشی
به میان سرو و سوسن گل خوش عذار باشی

✶✶✶

شکنی شیشه مردم گرو از من گیری
همه شب عهد کنی روز شکستن گیری

✶✶✶

شد جادوی حرام و حق از جادوی بری
بر تو حرام نیست که محبوب ساحری

✶✶✶

شاها بکش قطار که شهوار می‌کشی
دامان ما گرفته به گلزار می‌کشی

✶✶✶

شوری فتاد در فلک ای مه چه شسته‌ای
پرنور کن تو خیمه و خرگه چه شسته‌ای

✶✶✶

شیردلا صد هزار شیردلی کرده‌ای
در کرم از آفتاب نیز سبق برده‌ای

✶✶✶

شدم به سوی چه آب همچو سقایی
برآمد از تک چه یوسفی معلایی

✶✶✶

شبی که دررسد از عشق پیک بیداری
بگیرد از سر عشاق خواب بیزاری

✶✶✶

شوری ز شراب خانه برخاست
برخاست غریوی از چپ و راست

✶✶✶

شاد کن جان من، که غمگین است
رحم کن بر دلم، که مسکین است

✶✶✶

شاید که به درگاه تو عمری بنشینم
در آرزوی روی تو، وانگاه ببینم

✶✶✶

شود میسر و گویی که در جهان بینم؟
که باز با تو دمی شادمانه بنشینم؟

✶✶✶

شهری است بزرگ و ما دروییم
آبی است حیات و ما سبوییم

✶✶✶

شدم از عشق تو شیدا، کجایی؟
به جان می‌جویمت جانا، کجایی؟

✶✶✶

شب به هم درشکند زلف چلیپایی را
صبحدم سردهد انفاس مسیحایی را

✶✶✶

شب همه بی تو کار من شکوه به ماه کردنست
روز ستاره تا سحر تیره به آه کردنست

✶✶✶

شنیده‌ام که به شاهان عشق بخشی تاج
به تاج عشق تو من مستحقم و محتاج

✶✶✶

شباب عمر عجب با شتاب می‌گذرد
بدین شتاب خدایا شباب می‌گذرد

✶✶✶

شبست و چشم من و شمع اشکبارانند
مگر به ماتم پروانه سوگوارانند

✶✶✶

شب‌ها به کنج خلوتم آواز می‌دهند
کای خفته گنج خلوتیان باز می‌دهند

✶✶✶

شمعی فروخت چهره که پروانه تو بود
عقلی درید پرده که دیوانه تو بود

✶✶✶

شب است و باغ گلستان خزان رؤیاخیز
بیا که طعنه به شیراز می‌زند تبریز

✶✶✶

شب گذشته شتابان به رهگذار تو بودم
به جلد رهگذر اما در انتظار تو بودم

✶✶✶

شکفته‌ام به تماشای چشم شهلایی
که جز به چشم دلش نشکفد تماشایی

✶✶✶

شبی را با من ای ماه سحرخیزان سحر کردی
سحر چون آفتاب از آشیان من سفر کردی

✶✶✶

شاهد شکفته مخمور چون شمع صبحگاهی
لرزان بسان ماه و لغزان بسان ماهی

✶✶✶