حرف ص

❈❈❈

صبا زان لولی شنگول سرمست

چه داری آگهی چون است حالش

❈❈❈

صبا گر چاره داری وقت وقت است

که درد اشتیاقم قصد جان کرد

❈❈❈

صبا کجاست که این جان خون گرفته چو گل

فدای نکهت گیسوی یار خواهم کرد

❈❈❈

صبح است ساقیا قدحی پرشراب کن

دور فلک درنگ ندارد شتاب کن

❈❈❈

صبح امید که بد معتکف پرده غیب

گو برون آی که کار شب تار آخر شد

❈❈❈

صبر است مرا چاره هجران تو لیکن

چون صبر توان کرد که مقدور نماندست

❈❈❈

صبر بر جور رقیبت چه کنم گر نکنم

عاشقان را نبود چاره بجز مسکینی

❈❈❈

صبر کن بر محنت دوران که راحت در قفاست

گرچه تا ریک است شب ،اما به صبح آبستن است

❈❈❈

صبر کن حافظ به سختی روز و شب

عاقبت روزی بیابی کام را

❈❈❈

صبر کن حافظ که گر زین دست باشد درس غم

عشق در هر گوشه‌ای افسانه‌ای خواند ز من

❈❈❈

صحبت مردم دانا طلب ای دوست که من

هر چه دارم همه از صحبت دانا دارم

❈❈❈

صحن ایران لاله زاری گر شد از خون باک نیست

بس گل و ریحان همی روید ز بستان شما

❈❈❈

صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است

وقت گل خوش باد کز وی وقت میخواران خوش است

❈❈❈

صحیفه ای که درآن شرح هجر یار نویسم

زگریه شسته شود گر هزار بار نویسم

❈❈❈

صد باد صبا این جا با سلسله می‌رقصند

این است حریف ای دل تا باد نپیمایی

❈❈❈

صد بار بگفتی که دهم زان دهنت کام

چون سوسن آزاده چرا جمله زبانی

❈❈❈

صد بار فتادست چنین هر ملکی را

آخر برسیدند به هر کام روایی

❈❈❈

صد جوی آب بسته ام از دیده بر کنار

بر بوی تخم مهر که دردل بکارمت

❈❈❈

صد خانه اگر به طاعت آباد کنی

به زآن بود که خاطری شاد کنی

❈❈❈

صد سخن بر سر راهش کنم اندیشه ولی

چون رسم هیچ ندانم ز کدامش پرسم

❈❈❈

صد ملک دل به نیم نظر می‌توان خرید

خوبان در این معامله تقصیر می‌کنند

❈❈❈

صد نامه فرستادم و آن شاه سواران

پیکی ندوانید و سلامی نفرستاد

❈❈❈

صد نامه نوشتیم وجوابی ننوشتی

این هم که جوابی ننویسند جوابی است

❈❈❈

صد نیک به یک بد نتوان کرد فراموش

گر خار بر اندیشی خرمانتوان خورد

❈❈❈

صد وعدهُ امید به دل داده ام دروغ

چون من مباد هیچ کسی شرمسار خویش

❈❈❈

صدها فرشته بوسه بر آن دست می زنند

کز کار خلق یک گرهُ بسته وا کند

❈❈❈

صراف سخن باش و سخن بیش مگو

چیزی که نپرسند تو از پیش مگو

❈❈❈

صف نشینان نیکخواه و پیشکاران باادب

دوستداران صاحب اسرار و حریفان دوستکام

❈❈❈

صلاح از ما چه می‌جویی که مستان را صلا گفتیم

به دور نرگس مستت سلامت را دعا گفتیم

❈❈❈

صلاح و توبه و تقوی ز ما مجو حافظ

ز رند و عاشق و مجنون کسی نیافت صلاح

❈❈❈

صلاح کار کجا و من خراب کجا

ببین تفاوت ره کز کجاست تا به کجا

❈❈❈

صنع خدا نگر که به حکمت چگونه ساخت

چشمت به هفت پرده و سه آب در نظر

❈❈❈

صنعت مکن که هر که محبت نه راست باخت

عشقش به روی دل در معنی فراز کرد

❈❈❈

صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را
که سر به کوه و بیابان تو داده‌ای ما را

❈❈❈

صوفی بیا که آینه صافیست جام را
تا بنگری صفای می لعل‌فام را

❈❈❈

صحنِ بُستان ذوق بخش و صحبتِ یاران خوش است
وقت گل خوش باد کز وی وقتِ میخواران خوش است

❈❈❈

صوفی از پرتو می راز نهانی دانست
گوهر هر کس از این لعل، توانی دانست

❈❈❈

صبا اگر گذری اُفتَدَت به کشور دوست
بیار نَفحِه‌ای از گیسوی مُعَنبَر دوست

❈❈❈

صبحدم مرغِ چمن با گلِ نوخاسته گفت
ناز کم کن که در این باغ، بسی چون تو شکفت

❈❈❈

صوفی ار باده به اندازه خورَد نوشش باد
ور نه اندیشهٔ این کار فراموشش باد

❈❈❈

صوفی نهاد دام و سَرِ حُقِّه، باز کرد
بنیادِ مکر با فلکِ حُقِّه‌باز کرد

❈❈❈

صنعت مَکُن که هر که محبت نه راست باخت
عشقش به روی دل درِ معنی فراز کرد

❈❈❈

صبا وقتِ سحر بویی ز زلفِ یار می‌آورد
دل شوریدهٔ ما را به بو، در کار می‌آورد

❈❈❈

صبا به تهنیتِ پیرِ می فروش آمد
که موسمِ طرب و عیش و ناز و نوش آمد

❈❈❈

صبا ز منزلِ جانان گذر دریغ مدار
وز او به عاشقِ بی‌دل خبر دریغ مدار

❈❈❈

صوفی گُلی بچین و مُرَقَّع به خار بخش
وین زهدِ خشک را به مِی خوشگوار بخش

❈❈❈

صَنَما با غمِ عشقِ تو چه تدبیر کنم؟
تا به کِی در غمِ تو نالهٔ شبگیر کنم؟

❈❈❈

صلاح از ما چه می‌جویی که مستان را صلا گفتیم
به دور نرگس مستت سلامت را دعا گفتیم

❈❈❈

صوفی بیا که خرقه سالوس برکشیم
وین نقش زرق را خط بطلان به سر کشیم

❈❈❈

صبح است ساقیا قدحی پرشراب کن
دور فلک درنگ ندارد شتاب کن

❈❈❈

صبا تو نکهت آن زلف مشک بو داری
به یادگار بمانی که بوی او داری

❈❈❈

صبح است و ژاله می‌چکد از ابر بهمنی
برگ صبوح ساز و بده جام یک منی

❈❈❈

صبر و ظفر دوستان قدیمند
بر اثر صبر نوبت ظفر آید

❈❈❈

صد هزاران گل شکفت و بانگ مرغی برنخاست
عندلیبان را چه پیش آمد هزاران را چه شد

❈❈❈

صد نامه فرستادم و آن شاه سواران
پیکی ندوانید و سلامی نفرستاد

❈❈❈

صوفیان جمله حریفند و نظرباز ولی
زین میان حافظ دلسوخته بدنام افتاد

❈❈❈

صوفی که بی تو توبه زمی کرده بود دوش
بشکست عهد چو در میخانه دید باز

❈❈❈

صبر کن ای دل که صبر سیرت اهل صفاست
چارهٔ عشق احتمال شرط محبت وفاست

❈❈❈

صحبت یار عزیز حاصل دور بقاست
یک دمه دیدار دوست هر دو جهانش بهاست

❈❈❈

صبحی مبارکست نظر بر جمال دوست
بر خوردن از درخت امید وصال دوست

❈❈❈

صبح می‌خندد و من گریه کنان از غم دوست
ای دم صبح چه داری خبر از مقدم دوست

❈❈❈

صبحدم خاکی به صحرا برد باد از کوی دوست
بوستان در عنبر سارا گرفت از بوی دوست

❈❈❈

صبحم از مشرق برآمد باد نوروز از یمین
عقل و طبعم خیره گشت از صنع رب العالمین

❈❈❈

صید بیابان عشق چون بخورد تیر او
سر نتواند کشید پای ز زنجیر او

❈❈❈

صاحب نظر نباشد در بند نیک نامی
خاصان خبر ندارند از گفت و گوی عامی

❈❈❈

صراف سخن باش و سخن بیش مگو
چیزی که نپرسند تو از پیش مگو

❈❈❈

صبر بر جور رقیب چه کنم گر نکنم؟
همه دانند که در صحبت گل خاری هست

❈❈❈

صبح امروز خدایا چه مبارک بدمید
که همی از نفسش بوی عبیر آید و عود

❈❈❈

صد دهل می‌زنند در دل ما
بانگ آن بشنویم ما فردا

❈❈❈

صدایی کز کمان آید نذیریست
که اغلب با صدایش زخم تیریست

❈❈❈

صوفیان آمدند از چپ و راست
در به در کو به کو که باده کجاست

❈❈❈

صبر مرا آینه بیماریست
آینه عاشق غمخواریست

❈❈❈

صوفی چرا هُشیار شد ساقی چرا بی‌کار شد
مستی اگر در خواب شد مستی دگر بیدار شد

❈❈❈

صرفه مکن صرفه مکن صرفه گدارویی بود
در پاکبازان ای پسر فیض و خداخویی بود

❈❈❈

صلا جان‌های مشتاقان که نک دلدار خوب آمد
چو زرکوبست آن دلبر رخ من سیم کوب آمد

❈❈❈

صلا رندان دگرباره که آن شاه قمار آمد
اگر تلبیس نو دارد همانست او که پار آمد

❈❈❈

صنما جفا رها کن کرم این روا ندارد
بنگر به سوی دردی که ز کس دوا ندارد

❈❈❈

صنما سپاه عشقت به حصار دل درآمد
بگذر بدین حوالی که جهان به هم برآمد

❈❈❈

صنما گر ز خط و خال تو فرمان آرند
این دل خسته مجروح مرا جان آرند

❈❈❈

صاف جان‌ها سوی گردون می‌رود
درد جان‌ها سوی هامون می‌رود

❈❈❈

صحرا خوشست لیک چو خورشید فر دهد
بستان خوشست لیک چو گلزار بر دهد

❈❈❈

صبح آمد و صحیفه مصقول برکشید
وز آسمان سپیده کافور بردمید

❈❈❈

صد مصر مملکت ز تعدی خراب شد
صد بحر سلطنت ز تطاول سراب شد

❈❈❈

صد برج حرص و بخل به خندق دراوفتاد
صد بخت نیم خواب به کلی به خواب شد

❈❈❈

صبحدمی همچو صبح پرده ظلمت درید
نیم شبی ناگهان صبح قیامت دمید

❈❈❈

صوفیان در دمی دو عید کنند
عنکبوتان مگس قدید کنند

❈❈❈

صبر با عشق بس نمی‌آید
عقل فریادرس نمی‌آید

❈❈❈

صد بار بگفتمت نگهدار
در خشم و ستیزه پا میفشار

❈❈❈

صنما این چه گمانست فرودست حقیر
تا بدین حد مکن و جان مرا خوار مگیر

❈❈❈

صد سال اگر گریزی و نایی بتا به پیش
برهم زنیم کار تو را همچو کار خویش

❈❈❈

صد هزاران همچو ما غرقه در این دریای دل
تا چه باشد عاقبتشان وای دل ای وای دل

❈❈❈

صورتگر نقاشم هر لحظه بتی سازم
وانگه همه بت‌ها را در پیش تو بگدازم

❈❈❈

صبح است و صبوح است بر این بام برآییم
از ثور گریزیم و به برج قمر آییم

❈❈❈

صد بار مردم ای جان وین را بیازمودم
چون بوی تو بیامد دیدم که زنده بودم

❈❈❈

صد گوش نوم باز شد از راز شنودن
بی بوددهنده نتوان زادن و بودن

❈❈❈

صنما بیار باده بنشان خمار مستان
که ببرد عشق رویت همگی قرار مستان

❈❈❈

صنما به چشم شوخت که به چشم اشارتی کن
نفسی خراب خود را به نظر عمارتی کن

❈❈❈

صبحدم شد زود برخیز ای جوان
رخت بربند و برس در کاروان

❈❈❈

صنما از آنچ خوردی بهل اندکی به ما ده
غم تو به توی ما را تو به جرعه‌ای صفا ده

❈❈❈

صنما ببین خزان را بنگر برهنگان را
ز شراب همچو اطلس به برهنگان قبا ده

❈❈❈

صد خمار است و طرب در نظر آن دیده
که در آن روی نظر کرده بود دزدیده

❈❈❈

صد نشاط است و هوس در سر آن سرمستی
که رخ خود به کف پاش بود مالیده

❈❈❈

صبح چو آفتاب زد رایت روشناییی
لعل و عقیق می‌کند در دل کان گداییی

❈❈❈

صلا ای صوفیان کامروز باری
سماع است و نشاط و عیش آری

❈❈❈

صلا کز شش جهت درها گشاده‌ست
ز قعر بحر پیدا شد غباری

❈❈❈

صلا کاین مغزها امروز پر شد
ز بوی وصل جانی جان سپاری

❈❈❈

صلا که یافت هر گوشی و هوشی
ز بی‌هوشی مطلق گوشواری

❈❈❈

صلا ای صوفیان کامروز باری
سماع است و وصال و عیش آری

❈❈❈

صنما چونک فریبی همه عیار فریبی
صنما چون همه جانی دل هشیار فریبی

❈❈❈

صنما چنان لطیفی که به جان ما درآیی
صنما به حق لطفت که میان ما درآیی

❈❈❈

صفت خدای داری چو به سینه‌ای درآیی
لمعان طور سینا تو ز سینه وانمایی

❈❈❈

صفت چراغ داری چو به خانه شب درآیی
همه خانه نور گیرد ز فروغ روشنایی

❈❈❈

صفت شراب داری تو به مجلسی که باشی
دو هزار شور و فتنه فکنی ز خوش لقایی

❈❈❈

صنما چگونه گویم که تو نور جان مایی
که چه طاقت است جان را چو تو نور خود نمایی

❈❈❈

صنما تو همچو آتش قدح مدام داری
به جواب هر سلامی که کنند جام داری

❈❈❈

صنما خرگه توم که بسازی و برکنی
قلمی‌ام به دست تو که تراشی و بشکنی

❈❈❈

صنما بر همه جهان تو چو خورشید سروری
قمرا می‌رسد تو را که به خورشید بنگری

❈❈❈

صد دل و صد جان بدمی دادمی
وز جهت دادن جان شادمی

❈❈❈

صبا وقت سحر گویی ز کوی یار می‌آید
که بوی او شفای جان هر بیمار می‌آید

❈❈❈

صلای عشق، که ساقی ز لعل خندانش
شراب و نقل فرو ریخته به مستانش

❈❈❈

صدای سوز دل شهریار و ساز حبیب
چه دولتی است به زندانیان خاک نصیب

❈❈❈

صبا به شوق در ایوان شهریار آمد
که خیز و سر به در از دخمه کن بهار آمد

❈❈❈

صبح سرمی کشد از پشت درختان خورشید
تا تماشا کند این بزم تماشائی را

❈❈❈

صفای مـجلس انس است شهریارا باش
که تا حبیب به ما ننگرد به چشم رقیب

❈❈❈

صبحدم باش که چون غنچه دلی بگشائی
شیوه تنگ غروبست گلو بفشردن

❈❈❈

صفحه کز لوح ضمیر است و نم از چشمه چشم
می‌توان هر چه سیاهی به دمی بستردن

❈❈❈

صفا کردی و درویشی بمیرم خاکپایت را
که شاهی محتشم بودی و با درویش سر کردی

❈❈❈

صبرم ندیده ای که چه زورق شکسته ایست
ای تخته ام سپرده به طوفان نیامدی

❈❈❈