حرف گ

✺✺✺

گدایی در جانان به سلطنت مفروش

کسی ز سایه این در به آفتاب رود

✺✺✺

گدایی در میخانه طرفه اکسیریست

گر این عمل بکنی خاک زر توانی کرد

✺✺✺

گذار کن چو صبا بر بنفشه زار و ببین

که از تطاول زلفت چه بی‌قرارانند

✺✺✺

گذشت بر من مسکین و با رقیبان گفت

دریغ حافظ مسکین من چه جانی داد

✺✺✺

گر آمدم به کوی تو چندان غریب نیست

چون من در آن دیار هزاران غریب هست

✺✺✺

گر آن شیرین پسر خونم بریزد

دلا چون شیر مادر کن حلالش

✺✺✺

گر از این دست زند مطرب مجلس ره عشق

شعر حافظ ببرد وقت سماع از هوشم

✺✺✺

گر از این منزل ویران به سوی خانه روم

دگر آن جا که روم عاقل و فرزانه روم

✺✺✺

گر از سلطان طمع کردم خطا بود

ور از دلبر وفا جستم جفا کرد

✺✺✺

گر امانت به سلامت ببرم باکی نیست

بی دلی سهل بود گر نبود بی‌دینی

✺✺✺

گر انگشت سلیمانی نباشد

چه خاصیت دهد نقش نگینی

✺✺✺

گر این نصیحت شاهانه بشنوی حافظ

به شاهراه حقیقت گذر توانی کرد

✺✺✺

گر باده خوری تو با خردمندان خور

یا با صنمی لاله رخی خندان خور

✺✺✺

گر ببینم خم ابروی چو محرابش باز

سجده شکر کنم و از پی شکرانه روم

✺✺✺

گر بدانم که وصال تو بدین دست دهد

دین و دل را همه دربازم و توفیر کنم

✺✺✺

گر بدی گفت حسودی و رفیقی رنجید

گو تو خوش باش که ما گوش به احمق نکنیم

✺✺✺

گر بر فلکم دست بدی چون یزدان

برداشتمی من این فلک را ز میان

✺✺✺

گر برکنم دل از تو و بردارم از تو مهر

آن مهر بر که افکنم آن دل کجا برم

✺✺✺

گر بگویم که مرا حال پریشانی نیست

رنگ رخسار خبر می دهد از سر ضمیر

✺✺✺

گر به دیوان غزل صدرنشینم چه عجب

سال‌ها بندگی صاحب دیوان کردم

✺✺✺

گر به نزهتگه ارواح برد بوی تو باد

عقل و جان گوهر هستی به نثار افشانند

✺✺✺

گر به هر موی سری بر تن حافظ باشد

همچو زلفت همه را در قدمت اندازم

✺✺✺

گر به کاشانه رندان قدمی خواهی زد

نقل شعر شکرین و می بی‌غش دارم

✺✺✺

گر بهار عمر باشد باز بر تخت چمن

چتر گل در سر کشی ای مرغ خوشخوان غم مخور

✺✺✺

گر بود عمر به میخانه رسم بار دگر

بجز از خدمت رندان نکنم کار دگر

✺✺✺

گر پرتوی ز تیغت بر کان و معدن افتد

یاقوت سرخ رو را بخشند رنگ کاهی

✺✺✺

گر پیر مغان مرشد من شد چه تفاوت

در هیچ سری نیست که سری ز خدا نیست

✺✺✺

گر تو خواهی کز طرقیت دم زنی

پای باید بر سر عالم زنی

✺✺✺

گر تو فارغی از ما ای نگار سنگین دل

حال خود بخواهم گفت پیش آصف ثانی

✺✺✺

گر جان بدهد سنگ سیه لعل نگردد

با طینت اصلی چه کند بدگهر افتاد

✺✺✺

گر جان به تن ببینی مشغول کار او شو

هر قبله‌ای که بینی بهتر ز خودپرستی

✺✺✺

گر جلوه می‌نمایی و گر طعنه می‌زنی

ما نیستیم معتقد شیخ خودپسند

✺✺✺

گر چشمه زمزمی و گر آب حیات

آخر به دل خاک فرو خواهی شد

✺✺✺

گر چنین جلوه کند مغبچه باده فروش

خاکروب در میخانه کنم مژگان را

✺✺✺

گر چنین چهره گشاید خط زنگاری دوست

من رخ زرد به خونابه منقش دارم

✺✺✺

گر چه از کبر سخن با من درویش نگفت

جان فدای شکرین پسته خاموشش باد

✺✺✺

گر چه از کوی وفا گشت به صد مرحله دور

دور باد آفت دور فلک از جان و تنش

✺✺✺

گر چه افتاد ز زلفش گرهی در کارم

همچنان چشم گشاد از کرمش می‌دارم

✺✺✺

گر چه با دلق ملمع می گلگون عیب است

مکنم عیب کز او رنگ ریا می‌شویم

✺✺✺

گر چه بر واعظ شهر این سخن آسان نشود

تا ریا ورزد و سالوس مسلمان نشود

✺✺✺

گر چه بی‌سامان نماید کار ما سهلش مبین

کاندر این کشور گدایی رشک سلطانی بود

✺✺✺

گر چه پیرم تو شبی تنگ در آغوشم کش

تا سحرگه ز کنار تو جوان برخیزم

✺✺✺

گر چه جای حافظ اندر خلوت وصل تو نیست

ای همه جای تو خوش پیش همه جا میرمت

✺✺✺

گر چه حافظ در رنجش زد و پیمان بشکست

لطف او بین که به لطف از در ما بازآمد

✺✺✺

گر چه خورشید فلک چشم و چراغ عالم است

روشنایی بخش چشم اوست خاک پای تو

✺✺✺

گر چه دانم که به جایی نبرد راه غریب

من به بوی سر آن زلف پریشان بروم

✺✺✺

گر چه دوریم به یاد تو قدح می‌گیریم

بعد منزل نبود در سفر روحانی

✺✺✺

گر چه راهیست پر از بیم ز ما تا بر دوست

رفتن آسان بود ار واقف منزل باشی

✺✺✺

گر چه رندی و خرابی گنه ماست ولی

عاشقی گفت که تو بنده بر آن می‌داری

✺✺✺

گر چه شیرین دهنان پادشهانند ولی

او سلیمان زمان است که خاتم با اوست

✺✺✺

گر چه صد رود است در چشمم مدام

زنده رود باغ کاران یاد باد

✺✺✺

گر چه گردآلود فقرم شرم باد از همتم

گر به آب چشمه خورشید دامن تر کنم

✺✺✺

گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب
گفت در دنبال دل، ره گم کُنَد مسکین غریب

✺✺✺

گفتمش مگذر زمانی، گفت معذورم بدار
خانه پروردی، چه تاب آرد غم چندین غریب

✺✺✺

گفتم ای شام غریبان طُرِّه شبرنگ تو
در سحرگاهان حذر کن، چون بنالد این غریب

✺✺✺

گفت حافظ آشنایان در مقام حیرتند
دور نَبوَد گر نشیند خسته و مسکین غریب

✺✺✺

گل در بر و می در کف و معشوق به کام است
سلطانِ جهانم به چنین روز غلام است

✺✺✺

گوشم همه بر قولِ نی و نغمه چنگ است
چشمم همه بر لعلِ لب و گردش جام است

✺✺✺

گر ز دستِ زلفِ مُشکینت خطایی رفت رفت
ور ز هندویِ شما بر ما جفایی رفت رفت

✺✺✺

گر دلی از غمزهٔ دلدار باری برد برد
ور میان جان و جانان ماجرایی رفت رفت

✺✺✺

گل بی رخِ یار خوش نباشد
بی باده بهار خوش نباشد

✺✺✺

گداخت جان که شود کارِ دل تمام و نشد
بسوختیم در این آرزویِ خام و نشد

✺✺✺

گر مِی فروش حاجتِ رندان روا کند
ایزد گنه ببخشد و دفعِ بلا کند

✺✺✺

گر رنج پیش آید و گر راحت ای حکیم
نسبت مَکُن به غیر که این‌ها خدا کند

✺✺✺

گوهرِ مخزنِ اسرار همان است که بود
حُقِّهٔ مِهر بدان مُهر و نشان است که بود

✺✺✺

گر چه بر واعظِ شهر این سخن آسان نشود
تا ریا وَرزَد و سالوس مسلمان نشود

✺✺✺

گر من از باغِ تو یک میوه بچینم چه شود؟
پیش پایی به چراغِ تو ببینم چه شود؟

✺✺✺

گفتم غمِ تو دارم گفتا غمت سر آید
گفتم که ماهِ من شو گفتا اگر برآید

✺✺✺

گفتم ز مِهرورزان رسمِ وفا بیاموز
گفتا ز خوبرویان این کار کمتر آید

✺✺✺

گفتم که بر خیالت راهِ نظر ببندم
گفتا که شب رو است او از راهِ دیگر آید

✺✺✺

گفتم که بویِ زلفت گمراهِ عالَمَم کرد
گفتا اگر بدانی هم اوت رهبر آید

✺✺✺

گفتم خوشا هوایی کز بادِ صبح خیزد
گفتا خُنُک نسیمی کز کویِ دلبر آید

✺✺✺

گفتم که نوشِ لعلت ما را به آرزو کشت
گفتا تو بندگی کن کو بنده پرور آید

✺✺✺

گفتم دلِ رحیمت کِی عزمِ صلح دارد
گفتا مگوی با کس تا وقتِ آن درآید

✺✺✺

گفتم زمانِ عِشرت دیدی که چون سر آمد
گفتا خموش حافظ کاین غصه هم سر آید

✺✺✺

گر بُوَد عمر، به میخانه رَسَم بارِ دِگَر
بجز از خدمتِ رندان نکنم کارِ دِگَر

✺✺✺

گر مساعد شَوَدَم دایرهٔ چرخِ کبود
هم به دست آورمش باز به پرگارِ دگر

✺✺✺

گُلعِذاری ز گلستانِ جهان ما را بس
زین چمن سایهٔ آن سروِ روان ما را بس

✺✺✺

گر چه افتاد ز زلفش گرهی در کارم
همچُنان چشمِ گشاد از کَرَمَش می‌دارم

✺✺✺

گر دست دهد خاکِ کفِ پایِ نگارم
بر لوحِ بَصَر خطِّ غباری بنگارم

✺✺✺

گر قلبِ دلم را نَنَهد دوست عیاری
من نقدِ روان در دَمَش از دیده شمارم

✺✺✺

گر دست رَسَد در سرِ زُلفینِ تو بازم
چون گوی چه سرها که به چوگانِ تو بازم

✺✺✺

گر خلوتِ ما را شبی از رخ بِفُروزی
چون صبح بر آفاقِ جهان سر بِفَرازم

✺✺✺

گر من از سرزنشِ مدَّعیان اندیشم
شیوهٔ مستی و رندی نَرَوَد از پیشم

✺✺✺

گرم از دست برخیزد که با دلدار بنشینم
ز جام وصل می‌نوشم ز باغ عیش گل چینم

✺✺✺

گر از این منزل ویران به سوی خانه روم
دگر آن جا که روم عاقل و فرزانه روم

✺✺✺

گر ببینم خم ابروی چو محرابش باز
سجده شکر کنم و از پی شکرانه روم

✺✺✺

گر چه ما بندگان پادشهیم
پادشاهان ملک صبحگهیم

✺✺✺

گنج در آستین و کیسه تهی
جام گیتی نما و خاک رهیم

✺✺✺

گو غنیمت شمار صحبت ما
که تو در خواب و ما به دیده گهیم

✺✺✺

گلبرگ را ز سنبل مشکین نقاب کن
یعنی که رخ بپوش و جهانی خراب کن

✺✺✺

گفتا برون شدی به تماشای ماه نو
از ماه ابروان منت شرم باد رو

✺✺✺

گلبن عیش می‌دمد ساقی گلعذار کو
باد بهار می‌وزد باده خوشگوار کو

✺✺✺

گفتند خلایق که تویی یوسف ثانی
چون نیک بدیدم به حقیقت به از آنی

✺✺✺

گویی بدهم کامت و جانت بستانم
ترسم ندهی کامم و جانم بستانی

✺✺✺

گر ماه من برافکند از رخ نقاب را
برقع فروهلد به جمال آفتاب را

✺✺✺

گویی دو چشم جادوی عابدفریب او
بر چشم من به سحر ببستند خواب را

✺✺✺

گر کسی سرو شنیده‌ست که رفته‌ست این است
یا صنوبر که بناگوش و برش سیمین است

✺✺✺

گر صبر دل از تو هست و گر نیست
هم صبر که چاره دگر نیست

✺✺✺

گرد همه بوستان بگشتیم
بر هیچ درخت از این ثمر نیست

✺✺✺

گر جان طلبی فدای جانت
سهلست جواب امتحانت

✺✺✺

گر از جفای تو روزی دلم بیازارد
کمند شوق کشانم به صلح بازآرد

✺✺✺

گر آن مراد شبی در کنار ما باشد
زهی سعادت و دولت که یار ما باشد

✺✺✺

گر گویمت که سروی سرو این چنین نباشد
ور گویمت که ماهی مه بر زمین نباشد

✺✺✺

گر در جهان بگردی و آفاق درنوردی
صورت بدین شگرفی در کفر و دین نباشد

✺✺✺

گر هر که در جهان را شاید که خون بریزی
با یار مهربانت باید که کین نباشد

✺✺✺

گر جان نازنینش در پای ریزی ای دل
در کار نازنینان جان نازنین نباشد

✺✺✺

گلبنان پیرایه بر خود کرده‌اند
بلبلان را در سماع آورده‌اند

✺✺✺

گفتمش سیر ببینم مگر از دل برود
وآن چنان پای گرفته‌ست که مشکل برود

✺✺✺

گر همه عمر نداده‌ست کسی دل به خیال
چون بیاید به سر راه تو بی‌دل برود

✺✺✺

گر یکی از عشق برآرد خروش
بر سر آتش نه غریب است جوش

✺✺✺

گردن افراشته‌ام بر فلک از طالع خویش
کاین منم با تو گرفته ره صحرا در پیش

✺✺✺

گرم قبول کنی ور برانی از بر خویش
نگردم از تو و گر خود فدا کنم سر خویش

✺✺✺

گرم بازآمدی محبوب سیم اندام سنگین دل
گل از خارم برآوردی و خار از پا و پا از گل

✺✺✺

گر او سرپنجه بگشاید که عاشق می‌کشم شاید
هزارش صید پیش آید به خون خویش مستعجل

✺✺✺

گروهی همنشین من خلاف عقل و دین من
بگیرند آستین من که دست از دامنش بگسل

✺✺✺

گو خلق بدانند که من عاشق و مستم
آوازه درست است که من توبه شکستم

✺✺✺

گر دشمنم ایذا کند و دوست ملامت
من فارغم از هر چه بگویند که هستم

✺✺✺

گر به رخسار چو ماهت صنما می‌نگرم
به حقیقت اثر لطف خدا می‌نگرم

✺✺✺

گر من ز محبتت بمیرم
دامن به قیامتت بگیرم

✺✺✺

گر تیغ برکشد که محبان همی‌زنم
اول کسی که لاف محبت زند منم

✺✺✺

گویند پای دار اگرت سر دریغ نیست
گو سر قبول کن که به پایش درافکنم

✺✺✺

گر پیرهن به در کنم از شخص ناتوان
بینی که زیر جامه خیالیست یا تنم

✺✺✺

گر دست دهد هزار جانم
در پای مبارکت فشانم

✺✺✺

گر خانه محقر است و تاریک
بر دیده روشنت نشانم

✺✺✺

گر نام تو بر سرم بگویند
فریاد برآید از روانم

✺✺✺

گر غصه روزگار گویم
بس قصه بی شمار گویم

✺✺✺

گر متصور شدی با تو در آمیختن
حیف نبودی وجود در قدمت ریختن

✺✺✺

گواهی امین است بر درد من
سرشک روان بر رخ زرد من

✺✺✺

گفتم به عقل پای برآرم ز بند او
روی خلاص نیست به جهد از کمند او

✺✺✺

گرم راحت رسانی ور گزایی
محبت بر محبت می‌فزایی

✺✺✺

گفتم آهن دلی کنم چندی
ندهم دل به هیچ دلبندی

✺✺✺

گر برود به هر قدم در ره دیدنت سری
من نه حریف رفتنم از در تو به هر دری

✺✺✺

گر به کنار آسمان چون تو برآید اختری
روی بپوشد آفتاب از نظرش به معجری

✺✺✺

گر چه تو بهتری و من از همه خلق کمتریظ

شاید اگر نظر کند محتشمی به چاکری

✺✺✺

گر کنم در سر وفات سری
سهل باشد زیان مختصری

✺✺✺

گر درون سوخته‌ای با تو برآرد نفسی
چه تفاوت کند اندر شکرستان مگسی

✺✺✺

گل است آن یا سمن یا ماه یا روی
شب است آن یا شبه یا مشک یا موی

✺✺✺

گر زان که نه‌ای طالب جوینده شوی با ما
ور زان که نه‌ای مطرب گوینده شوی با ما

✺✺✺

گفتی که گزیده‌ای تو بر ما
هرگز نبدست این مفرما

✺✺✺

گستاخ مکن تو ناکسان را
در چشم میار این خسان را

✺✺✺

گر تو عودی سوی این مجمر بیا
ور برانندت ز بام از در بیا

✺✺✺

گوش من منتظر پیام تو را
جان به جان جسته یک سلام تو را

✺✺✺

گویم سخن شکرنباتت
یا قصه چشمه حیاتت

✺✺✺

گر جام سپهر زهرپیماست
آن در لب عاشقان چو حلواست

✺✺✺

گر می‌نکند لبم بیانت
سر می‌گوید به گوش جانت

✺✺✺

گر ندید آن شادجان این گلستان را شاد چیست
گر نه لطف او بود پس عیش را بنیاد چیست

✺✺✺

گر تو پنداری به حسن تو نگاری هست نیست
ور تو پنداری مرا بی‌تو قراری هست نیست

✺✺✺

گم شدن در گم شدن دین منست
نیستی در هست آیین منست

✺✺✺

گفتا که کیست بر در گفتم کمین غلامت
گفتا چه کار داری گفتم مها سلامت

✺✺✺

گر جان عاشق دم زند آتش در این عالم زند
وین عالم بی‌اصل را چون ذره‌ها برهم زند

✺✺✺

گر آتش دل برزند بر مؤمن و کافر زند
صورت همه پران شود گر مرغ معنی پر زند

✺✺✺

گویند به بلا ساقون ترکی دو کمان دارد
ور زان دو یکی کم شد ما را چه زیان دارد

✺✺✺

گر ماه شب افروزان روپوش روا دارد
گیرم که بپوشد رو بو را چه دوا دارد

✺✺✺

گر دیو و پری حارس باتیغ و سپر باشد
چون حکم خدا آید آن زیر و زبر باشد

✺✺✺

گر یک سر موی از رخ تو روی نماید
بر روی زمین خرقه و زنار نماند

✺✺✺

گر یکی شاخی شکستم من ز گلزاری چه شد
ور ز سرمستی کشیدم زلف دلداری چه شد

✺✺✺

گل خندان که نخندد چه کند
علم از مشک نبندد چه کند

✺✺✺

گر می نخوری طعنه مزن مستان را
بنیاد مکن تو حیله و دستان را

✺✺✺

گر شاخ بقا ز بیخ بختت رستست
ور بر تن تو عمر لباسی چستست

✺✺✺

گویند کسان بهشت با حور خوش است
من می‌گویم که آب انگور خوش است

✺✺✺

گویند مرا که دوزخی باشد مست
قولی‌ست خلاف ، دل در آن نتوان بست

✺✺✺

گرچه غم و رنج من درازی دارد
عیش و طرب تو سرفرازی دارد

✺✺✺

گردون ز زمین هیچ گلی برنارد
کش نشکند و هم به زمین نسپارد

✺✺✺

گر یک نفست ز زندگانی گذرد
مگذار که جز به شادمانی گذرد

✺✺✺

گویند بهشت و حورعین خواهد بود
آنجا می و شیر و انگبین خواهد بود

✺✺✺

گویند بهشت و حور و کوثر باشد
جوی می و شیر و شهد و شکر باشد

✺✺✺

گویند هر آن کسان که با پرهیزند
زآن‌سان که بمیرند چنان برخیزند

✺✺✺

گر باده خوری تو با خردمندان خور
یا با صنمی لاله رخی خندان خور

✺✺✺

گاویست در آسمان و نامش پروین
یک گاو دگر نهفته در زیر زمین

✺✺✺

گر بر فلکم دست بدی چون یزدان
برداشتمی من این فلک را ز میان

✺✺✺

گر نظر کردم به روی ماه رخساری چه شد؟
ور شدم مست از شراب عشق یکباری چه شد؟

✺✺✺

گهی درد تو درمان می‌نماید
گهی وصل تو هجران می‌نماید

✺✺✺

گر آفتاب رخت سایه افکند بر خاک
زمینیان همه دامن کشند بر افلاک

✺✺✺

گر چه ز جهان جوی نداریم
هم سر به جهان فرو نیاریم

✺✺✺

گر ز شمعت چراغی افروزیم
خرمن خویش را بدان سوزیم

✺✺✺

گر چه دل خون کنی از خاک درت نگریزیم
جز تو فریادرسی کو که درو آویزیم؟

✺✺✺

گر به رخسار تو، ای دوست، نظر داشتمی
نظر از روی خوشت بهر چه برداشتمی؟

✺✺✺

گرنه سودای یار داشتمی
کی چنین ناله زار داشتمی؟

✺✺✺

گر از زلف پریشانت صبا بر هم زند مویی
برآید زان پریشانی هزار افغان ز هر سویی

✺✺✺

گذار آرد مه من گاهگاه از اشتباه اینجا
فدای اشتباهی کآرد او را گاهگاه اینجا

✺✺✺

گاهی گر از ملال محبت بخوانمت
دوری چنان مکن که به شیون برانمت

✺✺✺

گربه پیرانه سرم بخت جوانی به سر آید
از در آشتیم آن مه بی مهر درآید

✺✺✺

گر من از عشق غزالی غزلی ساخته‌ام
شیوه تازه‌ای از مبتذلی ساخته‌ام

✺✺✺

گلچین که آمد ای گل من در چمن نباشم
آخر نه باغبانم شرط است من نباشم

✺✺✺

گر نگهدار من آنست که من می دانم

شیشه را در بغل سنگ نگه می دارد